***
Понад ярком, понад звором
З позолоченым узором
Літат лист.

Ввüн зорвався из березы.
Не останньый и тверезый,
А паде.

Так му хочеся летіти!
Крайчик ся, ги кліпка тіпат –
Вітре, де сь?

Так, ги нароком, тот вітер
Дись устиг уже ся діти,
Вать умер.

А листок з такым надрывом,
Вонь душа му ся удрыват,
Жив бы щи.

Айбо всьо: по чóрнüв смузі
Динь удрыват уд ілюзій –
Вже зимля.

Тяжко. Думати не варта,
Ош буде май ліпше завтра –
Гüрше зась.

Так и ты. Літати сь годен,
Докüть силы и погоды
Бüг ти дасть.

09.10.17      ©     Василь Кузан

Словничок:
Ярок – яр,
Звüр – долина,
Кліпка – повіка,
Де сь – де ти,
Так, ги нароком – ніби спеціально,
Дись устиг уже ся діти – десь зник, заховався,
Вать – або,
Вонь – аж,
Зась – знову,
Годен – можеш.