Павел Кричевский***Перевод с белорусского из Виктара Шнипа
2014 Віктар Шніп х х х Венецыі вада ў маёй далоні Празрыстая, нібы апошні верш Паэта старажытнага, што сёння З вады мне прашаптаў: “І ты памрэш…” Мы ўсе памром і зробімся вадою, Якую нельга піць, бо ў той вадзе Няма жыцця, як неба— пад зямлёю, А неба тут над намі, як нідзе. І чайка ап’янелая ад спёкі Кідаецца ў ваду, нібы паэт, Якому напляваць, што я здалёку Сюды прыехаў, каб пабачыць свет І палюбіць Венецыі каналы І вузкія гарбатыя масты, Дзе я з каханаю хаджу памалу, Нібы з багіняю, з якой на “ты”. Сцякла ў ваду вада з маёй далоні, Пякучая, нібы агонь, сцякла, Каб я прад смерцю гэты дзень успомніў І прашаптаў: “Венецыя была…” © Павел Кричевский |
Все права защищены, произведение охраняется Законом Украины „Об авторском праве и смежных правах”
Написать отзыв в книгу гостей автораВ случае возникновения Вашего желания копировать эти материалы из сервера „ПОЭЗИЯ И АВТОРСКАЯ ПЕСНЯ УКРАИНЫ” с целью разнообразных видов дальнейшего тиражирования, публикаций либо публичного озвучивания аудиофайлов просьба НЕ ЗАБЫВАТЬ согласовывать все правовые и другие вопросы с авторами материалов. Правила вежливости и корректности предполагают также ссылки на источники, из которых берутся материалы.