![]() | Опубліковано: 2014.04.25 Поетичний розділ: Переклади |
Павло Кричевський***Віктар Шніп
2014 віктар шніп х х х На вуліцы вечар, і снег малады Хавае дарогу і нашы сляды, Каб мы не вярнуліся заўтра назад У чорны, нібыта звуглелы, наш сад, Дзе птушак няма і не будзе вясной, Дзе вецер, як воўк на сцяжыне лясной, Завые і сціхне, ізноўку пачне Самотную песню, і вусцішна мне Глядзець на забытыя намі сады, Нібы ўспамінаць маладыя гады, Калі мы не думалі, што ўсё міне, Нібыта патухне святлынь у вакне, Куды нам вяртацца з далёкіх шляхоў Ад сумных сябровак, вясёлых сяброў І плакаць па тым, што не вернецца больш. І чуецца сэрца, як чуецца боль У сэрцы, якое за сад наш баліць, І снег нам пад ногі, як попел, ляціць, І нашы знікаюць пад снегам сляды, Нібы за плячыма былыя гады… Ды заўтра ізноўку мы пойдзем у сад, І будзе за намі мясцовы вар’ят Ісці і смяяцца, і плакаць, як мы, Ад шчасця, што зноў дачакаўся зімы… З кнігі “Балада камянёў”, 2006 © Павло Кричевський |
Всі права застережені, твір охороняється Законом України „Про авторське право і суміжні права”
Джерело: https://poezia.org/ua/id/39750/